ریشه اصلی گیاه آفتابگردان امریکا است. جائیکه این گیاه شرایط و آمادگی لازم را برای رشد و نمو داشت و اولین اروپائیان مهاجر به امریکا نیز قدر این شرایط را دانستند. این گیاه توسط سیاحان اسپانیایی به جنوب شرق اروپا انتقال یافت. بعد توسط تزار روسیه در برگشت از یکی از سفرهایش به روسیه انتقال داده شد.

با گذشت زمان و بعد از جنگ جهانی دوم کشت این گیاه با موفقیت و در سطح گسترده و وسیع در روسیه و امریکا انجام می شود.

روغن آفتابگردان خام یک گیاه غیرفرار است که دانه های آفتابگردان گرفته شده است. روغن آفتابگردان سال هاست که برای پخت و پز مورد استفاده قرار می گیرد.

روغن آفتابگردان سالم دارای، رنگ زرد، روشن و شفاف می باشد و طعم مطلوبی در غذا ایجاد می کند و روغنی است که برای پخت و پز غذا و در سس‌های سالاد مورد استفاده قرار می گیرد. 

برای استخراج روغن آفتابگردان باید پوسته آن جدا شده، دانه های آفتابگردان تحت تاثیر حرارت قرار گرفته، و روغن آفتابگردان خام از طریق مکانیکی و سپس حلال استخراج می شود. بعد از جدا کردن حلال و صمغ، روغن آفتابگردان خام بدست آید که این روغن جهت مصرف در تغذیه طیور و یا برای مصرف انسانی باید تحت فرآیند تصفیه قرار بگیرد.

روغن آفتابگردان برای تغذیه طیور

در تحقیقی دانشمندان دو منبع روغن را در جیره طیور بکار بردند، یکی دارای اسیدهای چرب اشباع از پیه گاوی و دیگری از روغن غیراشباع آفتابگردان استفاده شد.

آنها یک کاهش معنی دار در چربی شکمی طیور تغذیه شده با روغن آفتابگردان مشاهده کردند. نتایج نشان داد که مقدار چربی جذب شده طیوری که از جیره روغن آفتابگردادن استفاده کردند بیشتر است و کاهش در تجمع چربی این طیور که ناشی از متابولیسم بالاتر این چربی و سنتز پایین تر اسیدهای چرب می باشد.

در تحقیق دیگری در سال 2002 توسط نیومن با وارد کردن 8% چربی از سه منبع روغن آفتابگردان خام، روغن ماهی، و پیه گاوی در جیره غذایی جوه های گوشتی استفاده کردند. معلوم شد که نسبت بالاتری از اسیدلینولئیک و نسبت بالاتر اسیدهای چرب غیراشباع را در ترکیب چربی طیور گوشتی که با روغن آفتابگردان تغذیه شده تغذیه کرده بودندمشاهده گردید.